ارواح پارانویید
حال کن در انسداد افکارت، حرف های عمیقت راارواح پارانویید
حال کن در انسداد افکارت، حرف های عمیقت رادرباره من
دیگه مهم نیست. چی باشم، کجا باشم. اصلا همه فصل هام بشه زمستون، با همه نورهای ماتش وقتی می رن تا ابدیت ابرهای خاکستریش. وقتی نگاه می کنی به آسمون شباش می بینی تمام این برفا واسه تو دارن میان پایین. برای همیشه همین باشی و هیچ کس حتی نفهمه چی بود که گذشت. دیگه چرا مهم باشه ... کی رفت، کجا رفت. فقط گه گاهی که دلم می گیره از نبودن همه چی. همه چی ... دلم فقط به همین اتاق سیاه و سفید خوشه. فقط به همین بی انتها. که من باشم، که تو باشی و همین. کی می دونه آخرش چی میشه. کی می دونه قصه دنیا چی به سرش میاد. من همین آدم سیاه و سفید باشم، تو همین شعله که نگاهش همه چی باشه برام. دلم نغمه های تو رو می خواست. بشینم یه گوشه تا انتهای دنیای تو پرواز کنم، همین طور خیره میشدم به چشم هات و موسیقی، دخترک ژولیده، بند باز، کاروان، زنبور عسل و رویا، رویا ... انقدری که ازم بپرسی نیستی تو؟ ... من کجای این همه خاطره از چشم های ابرها افتادم و دیگه یادم نیست، چی به سر اون مرده اومد که هرجا می رفتیم، هر جا که حالمون یه جور دیگه بود، می دیدمش، برامون آکاردئون می زد، چقدرم قشنگ می زد. حالا، شباش، خیابوناش، کافه هاش، پر شده از شمع های قرمزی که تو دوست داشتی. بوی بارون میده هوا ... بوی بارون. این تمام شناسنامه من است؛ روی شبهای زمستان، نورهای مات ...
من، آدم مغروری است. از نظرش خیلی آدمها حق بودن ندارند. از نظرش خیلی حرف ها فاضلاب است. اما همیشه بر این باور که تواضع احساس دیگریست از تلویح غرور. من، از آدم های مغرور تر متنفر است.
ادامه...
آمار : 19642 بازدید
Powered by Blogsky
کاکیاتو
دن ... یاتو ... تلاقی با فقر مسلم انتخابی. با شک ... کاک بودنت به اصل هستی. به اصل هویت. به اصل مرگ بی تناسب میمون ها، آدمها ... چشم هات ... رنگ دریاچه های صد سال بی حرکت. صد سال آرام و دمر، روی تختواب بی اصالتی، بی دیدن، بی شنیدن. مثل مرگ کلمه ها تو هم تو هم. مثل مرگ باقی آدم ها پیش میمون ها. حالا صد سال رج به رج، طرح به طرح. ادبیات کلاسیک جلوی مگس ها رژه میره، ادبیات کلاسیک با رقص پست مدرن. با دکلمه پناهی. نه به اصل، نه به ریشه ... ریشه ریشه توی حرف هات. انتخاب کنوانسیون ژنو برای آزادی. انتخاب اصل حقوق بشر. نقض نقض توی سیگارت، توی دود. توی کلاه کابوی مشکی. توی حماقت واژه های ... لخت لخت ... توی تخت خواب بی صدا ... حالا مورچه ها حرف بزنن، دنیا پنجاه سال سکوت ... فقط نبض لایحه، پروتکل و درد درد ... موشک روی آدمها. شیمیایی کلونی ملخ ها ... مزرعه ها آزاد. آدمها آزاد. دخترها آزاد. دور میز. چرخ چرخ ... تا انتخاب دایره مدون، وزیر سابق توی تریاک خانه ها، چایی قرمز ... گلوی آتش. شک ... کاک ... دختری با شال سبز. دختری با شال بنفش. دختری با شال انهدام. با غرور. غرور کسی جز ... اندام. فرق داریم ... کلمه ها ... باید نوشته شود تا نمی رد باغچه همسایه. نت بعدی ... کلاویه های چسبناک. آیزنهاور بمیر. حالا نوبت ماست. هی ... لبخند نخست وزیر. لبخند رئیس جمهور. لبخند ملت. شرم بر ناتو. بر دیوان عالی ملی. ما مرگ می شویم توی قصیده ها، دنیا توی آزادی. گه خورده از فروغ حرف زده، گه خورده نوشته بی استعداد ملعون. کلمه ... کلمه ... دوز ... دوز. و سمفونی از دور. و کودکی توی کوچه گریه می کند هر شب. و خواب گرد میمیرد توی سیاه ها، توی سفید ها دنیا ... کوکائین ... خسته ام. خسته از تلاش بی خودی. از راه های بی خودی. از پرسه های بی خودی. توی جنگل عروسی شاه ماهی و درخت. توی شعرها همه شاد. توی رگ ها همه خون سبز. دن ... یاتو ...
تصویر ها می شکند بعد هر شکستنی در من ،من می شکنم بعد هر تصویر شکستنی در من.
و هی دور باطل
رئا
به هیبت این واژه ها فرو ریختی
به هیبت هیچ چیز مهم نیست ها
مثل اتفاق من
فقط من به هیبت تمام شب هایی که دهانم باز ماند هرروزم را فرو میریزم
روزها را ... چال کن ... توی اتفاقت ... تمام دنیا مردنیست
کلمه کلمه کلمه کلمه کلمه،آشفتگی،خستگی...
یکی بگه تو مغز تو چی میگذره؟!
تو مغز ... اگه مغزی دیگه باشه
خسته
خسته
خسته
شب
روز
شب
روز
معلق
معلق
معلق
:)
هنوز دارم حواشی وبت را می خوانم ...
و در همین حواشی خاطرات دوسال پیش ام را توی بکت ، توی بابا چاهی ، توی علیرضا ... توی تو ...
یکهو پیدا کردم.
حواشی؟
خوشحالم که این ارزش رو داشتم
رنگ می بازد ...
تا من را می بیند و می یابد رنگ می بازد
حرفی نمیتوان زد ...
حرفی که درخور این خستگی بی انتها باشد
رنگ می بازد این آبی کمرنگ
درون صورتی که به خاکستری بر بارد رفته ای می ماند !
خستگی ها را ... همه حرف ها را ... می شود خیلی بی قاعده همینجا زد
تلاقی با فقر مسلم از نوع تحمیلی ... دستان خالی ... دشتستان خالی ، حرف های فرو خورده در جایی در شرق وجود، حسن زنش را کُشت ! حسن زنش را در باران کُشت ! حسن زنش را در باران وقتی خیس بود کُشت ... هزار دلیل ..بدون سر بدون پا، مثل رویا های نیمه شب ، خیس از عرق ...عرق ! مستی در دنیای بیداری همراه کنیاک ! یکی خبر آورد دنیا داغان شده ..هزار کلاغ پرید ..دروغ بود ... راست نبود ... توی رگ ها مارمولک ها رژه می رفتند. چرا باید مواظب خودم باشم ...؟
من عاشق این نوع نوشته م
ینی دارم نوشته هاتو زندگی می کنما!!
لطف داری تو